Sunday, December 18, 2016

Δεν είναι πάντα κακό να βασανίζεις τους δασκάλους σου

Ο Γιώργος Καλούτσης είναι ένας τεράστιος μουσικός και δάσκαλος, στον οποίο η πόλη των Χανίων οφείλει πάρα πολλά.
Σιγά μη με ένοιαζε εμένα αυτό, όταν ήμουν παιδί και μου έκανε μάθημα πιάνου για χρόνια: τον βασάνιζα ανελέητα. Πήγαινα αδιάβαστος. Ή, το συνηθέστερο, πήγαινα μισοδιαβασμένος, που συχνά ήταν χειρότερο από το να πηγαίνω αδιάβαστος γιατί άκουγε την αρχή του κομματιού που έπαιζα και του δημιουργούσα ψεύτικες ελπίδες πως μπορεί να μην τα έκανα θάλασσα για μια ακόμα φορά. Το κυριότερο πρόβλημα ήταν πως δεν είχα ρυθμό (όποιος με έχει δει να προσπαθώ να χορέψω το ξέρει). Μου ήταν αδύνατον να μείνω εντός ρυθμού του κομματιού. Ο δάσκαλός μου με κοιτούσε έκπληκτος και προσπαθούσε ξανά και ξανά ευγενέστατα να με διορθώσει, όχι μόνο γιατί του φαινόταν αδιανόητη η ανικανότητά μου, αλλά γιατί ήξερε ότι είχα πολύ καλό «αυτί», ότι δηλαδή αναγνώριζα οποιαδήποτε νότα ή συνδυασμό από νότες άκουγα, και δεν του είχε ξανατύχει ποτέ να συναντήσει άνθρωπο με πολύ καλό αυτί που όμως δεν άκουγε τα λάθη στον ίδιο του τον ρυθμό. Αυτό που δεν μπορούσε μάλλον να καταλάβει ήταν ότι δεν είχα πολύ καλό αυτί. Απλώς, είχα τεράστιο αυτί, το οποίο μέσα στον υπερμεγέθη όγκο του κατόρθωνε να αναγνωρίσει διάφορους ήχους που περνούσαν από την ακτίνα του.
Μετά από χρόνια βασανισμού του δασκάλου μου, αποφάσισα τελικά νωρίς στην εφηβεία να εγκαταλείψω το πιάνο, ευτυχώς για την Μουσική.
Αλλά παραμείναμε αγαπημένοι με τον παλιό μου δάσκαλο. Και, την άνοιξη του 2015, όταν ο κ. Γιώργος Καλούτσης μου έκανε την τιμή να έρθει στην παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης στο Ηράκλειο για το έργο μου «Χωρίς Εσένα», μου πέταξε μια ιδέα. Μου είπε πως ήθελε να κάνει μια μουσικοθεατρική παράσταση βασισμένη στο έργο του σπουδαίου συνθέτη Μιχάλη Σουγιούλ (μερικά μόνο από τα πασίγνωστα τραγούδια του: «Ασ’ τα τα μαλλάκια σου», «Ας ερχόσουν για λίγο», «Κάτι με τραβά κοντά σου», «Ο μήνας έχει εννιά», «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά», «Αρχισαν τα όργανα», «Απόψε το κορίτσι θέλει θάλασσα», «Το τραμ το τελευταίο», «Μια ζωή την έχουμε», «Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα», «Άσε τον παλιόκοσμο να λέει»). Πως ήθελε να γραφτεί ένα θεατρικό έργο που μέσω της υπόθεσής του θα συνδέει τα τραγούδια του Σουγιούλ.
Και, σαν να είχε διαγράψει από την μνήμη του τα χρόνια του βασανισμού του, μου πρότεινε να γράψω το έργο (όταν το έργο αφορά μουσικοθεατρική παράσταση ονομάζεται λιμπρέτο, στα ιταλικά, ή απλώς book, στα αγγλικά).
Το έργο το έγραψα, λίγο πριν φύγω πέρυσι για Αυστραλία, και είναι μια κωμωδία στο στιλ των παλιών κωμωδιών του ελληνικού κινηματογράφου.
Θα ανέβει το ερχόμενο καλοκαίρι από την παιδική-εφηβική χορωδία του Δήμου Χανίων. Στο μουσικό κομμάτι, την διασκευή των τραγουδιών για τρίφωνη εφηβική χορωδία έχει κάνει ο Γιώργος Καλούτσης, που έχει και την διεύθυνση της χορωδίας. Βοηθός του και πιανίστας της χορωδίας είναι ένας άλλος σπουδαίος μουσικός, ο Νίκος Περάκης.
Όμως όποιος ενδιαφέρεται να δει ένα μικρό κομμάτι της παράστασης, με έμφαση στα τραγούδια, μπορεί να έρθει σήμερα Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου, να το παρακολουθήσει δωρεάν στις 9 το βράδυ στην Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων:http://bit.ly/2gY3v9Z

No comments:

Post a Comment